Ivarfabro var nede hjå Ingvar for å sjå om han såg noko dyr oppe i Raunehaugen. Han blei vâr ei ørn som sette seg ned og samstundes byrja ein hjort å gøy. Ivar lurte på om ørna fekk tak i hjorten og fann ut han skulle gå opp for å sjå om så var tilfelle. Det skulle vise seg at kalven hadde klart å kome seg unna ørna ved å hoppe utanfor ein skrent. Dermed fekk Ivar mulegheita og fekk kalven. Kalven var morlaus og hadde nok aldri overlevd vinteren åleine så liten som den var.